در حالت کلی ارائه‌ی مدل و جواب‌های تحلیل باید طبق یک استاندارد و الگوی
مشخص و معین باشد. در این مورد روش‌های زیر پیشنهاد می‌‌شود:
ارائه مدل تحلیلی نرم‌افزاری؛ از محاسن این روش این است که همه‌ی کلیات و
جزییات مدل قابل دسترسی خواهد بود و از اشکالات آنکه، در صورت در دسترس
نبودن آن نرم‌افزار و یا انتشار خاصی که تحلیل با آن انجام گرفته است، باز
کردن مدل ممکن نخواهد بود، در ضمن آشنایی به نرم‌افزار نیز لازم ا ست.
ارائه فرضیه‌ها و جواب‌های کلیدی؛ از محاسن این روش وقت‌بر نبودن آن، لازم
بودن آشنایی فرد (بیننده‌ی جواب‌ها) با اصول مهندسی سازه و اصول تحلیل است.
از شرایط کافی بودن این روش، تعریف دقیق و مناسب "جواب‌ها و فرضیه‌های
کلیدی" می‌‌باشد.
جواب‌ها بهتر است به‌صورت ترکیبی، توضیحاتی از نمودارها، تصاویر دوبعدی و یا
سه بعدی، جداول و لیست‌ها، آمار ... حداکثرها (و یا حداقل‌ها) و حتی المقدور
به‌صورت نرم‌افزاری باشد. در مورد نمودارها و تصاویر باید دقت شود که برای
مفید بودن آنها، لازم است معیار مقایسه‌ای به‌طور روشن همراه آنها ارائه شود.
برای تحلیل‌هایی مثل تاریخچه‌ی زمانی، تصویر "گام به گام" (و یا فیلم) تهیه
شود و چنین امکاناتی در نرم‌افزارها میسر است.
- بازبینی
برای اطمینان از صحت مدل لازم است، در شرایط متفاوت (و بهتر است در زمانی
دیگر) توسط تحلیل‌گر مورد بازبینی قرار گیرد. البته اگر بازبینی توسط شخص
دیگری انجام گیرد می‌‌تواند بسیار مفیدتر و مؤثرتر باشد. در واقع انجام چنین
امری در طرح‌های پیچیده و خاص یک ضرورت است.
حتی در مواردی لازم خواهد بود که تحلیلی مجدد و مستقل انجام پذیرد. از
بازبینی و یا بازبینی‌ها فقط آنهایی مؤثر تلقی گردد که مستند شده باشد
(به‌صورت نرم‌افزاری و یا سخت‌افزاری) و گرنه، بازبینی مستند نشده، همانند
انجام نیافتن آن است.